« Serriñ a ra e zaoulagad. Ur raganv en deus. Netra ken. Na oad, na bro, na familh, na micher kennebeut, tamm memor ebet gantañ, nemet... nemet ur vizaj a dreuz e spered a-daol- trumm. Dremm ur vaouez eo, gwenn he c’hroc’hen, treut anezhi. Un nebeud goulaouennoù a zo tro-dro dezhi... Treiñ a ra ar skeudenn e spered Elouan a-raok steuziañ. Piv eo ar vaouez-se ? Petra ’ra ? N’oar ket Elouan ha diaes eo dezhañ chom war evezh abalamour d’al louzoù en deus lonket... »