Skrivagnerezed 2
Ar pesketaer
Ur wech e oa, ur wech ne oa ket hag ur wech e oa bepred hag e oa ur pesketaer paour e anv Maodez al Luron o chom e Ploumanac'h. Paour e oa evel Job; koulskoude 'nevoa nemet e wreg hag eñ da vevañ gant ar frouezh eus e labour. Ur gazeg treut-treut en devoa hag ur gozh gwetur bet en aluzen digant unan eus pinvidien Perroz, na lârin ket e anv. P'an nije tapet un toullad pesked ac'h ae da Lannuon da werzhañ anezhe da gêriz. An holl a anaveze Maodez evit bezañ un den a feson hag un den onest ar seurt na valee ket nemeur war hent Perroz.
Un devezh deus ar beure e savas abretoc'h evit an devezhioù all evit mont da besketa. Mont a reas ha pa oa erru en ribl ar mor, e kavas ur pesk bihan korf-ruz, unan eus ar bravañ. Tapout a reas anezhañ hep poan, hep e higen nag e rouejoù ha kerkent, ar pesk bihan a gomzas outañ hag a lâras dezhañ:
“Taol ac'hanon er mor,” emezañ.
“Na rin ket,” eme Vaodez.
“Taol ac'hanon er-maez, lâran dit, rak re vihan ac'h on c'hoazh da vezañ pesketaet; kalz brasoc'h evidon a gavi aze er mor.”
Maodez a sentas outañ hag e daolas er mor.
(Kontadenn war he hed e Kroaz ar Vretoned 10 a viz Eost 1902. Embannet ivez en Al lanv niv. 113 Gouhere 2007)
Marie-Louise Charran (Kervaria-Sular 1883, Lannuon 1934)
